Het Dominicanenklooster is een voormalig klooster in de Lange Molensstraat 44. Vandaag de dag omgetoverd tot het Mattenkot, dat dient als administratief centrum van de stad waar inwoners terecht kunnen. Diensten als burgerzaken, onderwijs, vrije tijd en communicatie zijn hier gevestigd.
Doorheen de tijd heeft het gebouw verschillende invullingen gekregen.
In 1623 werd besloten om een gemeenschap van acht monniken en een Latijnse school op te richten. Er was een heel terrein beschikbaar en in 1627 werd daar het eerste huis verbouwd. De andere gebouwen op dit terrein zouden worden gesloopt om er kloostergebouwen op te richten.
De decennia daarop werden nieuwe gebouwen voor het klooster en de school opgericht. In 1686 werd het klooster tot priorij verheven. De eerste decennia van de 18e eeuw vonden er opnieuw uitbreidingen en vernieuwingen plaats. In 1727 werd een vierde kloostervleugel gebouwd, waardoor een binnenplein kon worden ingesloten.
In 1796 werd de priorij opgeheven om als kazerne te worden ingericht en in 1797 werd het een fabriek, onder meer voor katoen en ijzerwaren. Er werden toen ook een aantal fabrieksgebouwen en opslagplaatsen bijgebouwd.
In 1895 kwam het complex aan Xaverius Buisset, die in 1897 de straatgevel herbouwde. Hij verhuurde de gebouwen aan een cementfabriek, de Société des Ciments et Plâtres Artistiques.
In 1904 kwam de Compagnie Indienne in het complex, die er kokosmatten vervaardigde waardoor de naam Mattenkot aan het complex werd gegeven. Op 31 mei 1919 ontplofte de buskruitfabriek van Favier. Ook de voormalige kloostergebouwen werden hierdoor getroffen en raakten in verval.
In 1932 werd het complex een Nijverheidsschool, later het Rijkstechnisch Instituut van Vilvoorde genaamd. In 1999 werd het complex verkocht aan de stad Vilvoorde met de bedoeling het pand te restaureren en vanaf 2009 werden de stadsdiensten hier onder gebracht.
